Java

8 november was het dan eindelijk zover. Om 12 uur vertrok ons vliegtuig richting Kuala Lumpur waar we na een overstap van 2 uur richting Jakarta zouden vliegen. Uitgezwaaid door ons afscheidscomité voor 6, 7 misschien wel 9 maanden...

Toen we eindelijk na een reis van 15 uur op Jakarta aankwamen, bleek onze bagage (en dat van het halve vliegtuig) niet heel de weg met ons mee te hebben gereisd, maar een vliegtuigje of wat later vanuit Kuala Lumpur in Jakarta aan zou komen. Met een briefje van de 'bagage claim' op zak zijn we zonder bagage richting Jakarta city vertrokken, waar we al snel een slaapplek hadden gevonden. Borneo hostel, waar ook veel locals verbleven. Hele vriendelijke mensen en niet heel verlegen, dit was al snel duidelijk. Wij vielen in de smaak met onze grote neus en daar hoort natuurlijk een foto bij. Inmiddels hadden we luciferstokjes nodig om onze ogen open te houden, dus zijn we na wat gegeten te hebben naar bed gegaan. De volgende dag zijn we zelf maar terug gegaan naar het vliegveld, omdat het droppen van de bagage bij het hotel nog wel even kon duren.

Na een excursie naar het vliegveld, hebben we de rest van de dag door Jakarta geslenterd, heerlijk gegeten en nog veel geposeerd voor foto's. Wij kunnen wel wennen aan dit ritme...!

Op 10 november was het tijd om verder te gaan naar Yogyakarta. Na een veel te luxe maar prachtige treinreis(ongeveer 8 uur) kwamen we aan in Yogya. De stad van batik en twee enorme tempels, Prambanan en Borobudur. Na eerst een dagje Yogja zijn we de volgende dag om 5 uur 's ochtends opgehaald om Borobudur te bewonderen net na zonsopkomst. Borobudur lag deze morgen 'in de wolken' waardoor de tempel een mysterieus aanzicht had, wat het erg bijzonder maakte. Vervolgens Prambanan, die met zijn vele torentjes (waarvan er ook nog veel opnieuw opgebouwd moeten worden) een heel andere uitstraling had. Ook vandaag moesten we meer op de foto dan we zelf foto's konden nemen. De 'foreign tourists' blijven toch wel erg interessant voor de 'local tourists'. Rond 1 uur waren we weer terug in Yogja, waarna we nog een heerlijk middagje konden ontspannen. Dit bleek later een erg goede voorbereiding op onze drie daagse (vermoeiende) trip richting Bali.

De volgende morgen werden we opgehaald en stapten we in de bus voor een reis van zo'n 11 uur. Met als finale een bochtige bergweg (in het donker!) in een krakkemikkig busje, die bij elke keer terugschakelen een zwarte pluim rook uitspuwde! De volgende dag stond er om vier uur 's ochtends een jeep klaar om ons naar het uitzichtpunt te brengen voor de zonsopgang. Daar bleek de bijrijders stoel voor ons samen te zijn! Ondanks dat het een enorm toeristische attractie is, was de zonsopgang bij Bromo fantastisch. Wel een enorme uitdaging om 'm zonder mensen erop te krijgen. Vervolgens werden we in een stoet van jeeps naar beneden gereden, waarvandaan je te voet of per paard verder ging tot naar de onderkant van de vulkaan. Daarna een stijle, nog best pittige trap op deze hoogte (2329m), richting de krater waar de zwavellucht je tegemoet kwam. Eenmaal terug bij het hotel, bleek de bizarre autorit van de avond ervoor het meer dan waard. We hadden vanuit 'Budi homestay' een prachtig uitzicht op Bromo en een heerlijk ontbijtbuffet. Rond half tien werden we opgepikt voor de rit naar beneden om vervolgens richting Ijen te rijden.

Na ongeveer 5 uur rijden kwamen we aan bij onze slaapplek, hotel Arabica, in het national park bij Ijen. Erg lang hebben we echter niet van dit mooie hotel kunnen genieten want we besloten om op het aanbod in te gaan om de 'blauwe vlammen' te zien. Daarvoor moesten we wel om 1 uur 's nachts vertrekken! Na een enorme klim de berg op, bereikten we met ons groepje als eerste de krater. Daar zagen we de blauwe vlammen, wat vanaf deze plek al uniek is, maar blijkbaar waren we er nog niet, we mochten ook de krater in. Na een gladde klim (waarbij een zaklamp niet overbodig is) naar beneden, stonden we helemaal onderin de krater, naast de vlammen en de zwavel. Terwijl onze gids (die de andere dagen van de week zwavel verzameld om met 60 kilo-80 kilo naar beneden te gaan om deze voor 780 rupiah, ongeveer 5 cent, per kilo te verkopen) stukjes zwavel uithakte voor ons vulde de krater zich met enorme pluimen zwaveldioxide. Nog niets aan de hand, tot dat de wind opstak en deze pluimen onze richting uitblies. Het zorgde voor een licht brandend gevoel in je ogen maar vooral in de longen. Het ademen werd je ook bijna onmogelijk gemaakt. Gelukkig haalde onze gids mondkapjes uit z'n tas, echter ook met deze mondkapjes was een flinke tuig zuurstof onmogelijk. Met deze kennis en buiten adem snelden we naar boven voor een normale hap zuurstof. Deze vonden we tientallen meters boven de plek waar we in eerste instantie stonden. Na een paar minuten hijgen en puffen besloten we uit de krater te klimmen en af te dalen naar de voet van de vulkaan. Net na zonsopgang stond er een volgend busje voor ons klaar om ons naar de boot richting Bali te brengen. Het brandende gevoel tijdens het ademhalen is overigens de rest van de dag gebleven.