Sumatra

Op 16 december kwamen we aan op Sumatra. Wat al snel weer net een ander eiland bleek dan de vorige eilanden. Onze eerste bestemming Padang, waar buiten een gezellige boulevard met eetstalletjes, niet heel veel te beleven was. Na twee dagen hadden we het dan ook wel gezien. We verruilde Padang voor het bruisende Bukittinggi. Dit stadje heeft niet alleen een heel gezellig centrum dat elke avond omgetoverd wordt tot een soort kermis, maar is ook nog eens prachtig gelegen aan een canyon. De Nederlandse invloeden zijn nog herkenbaar aan 'Fort de Kock' en de canyon wordt nog steeds ook wel 'het karbouengat' genoemd. Vanuit Bukittinggi hebben we een scootertripje gemaakt naar lake Maninjau via een prachtige weg langs de Canyon en door de rijstvelden en met als klap op de vuurpijl een '44 haarspeldbochten tellende afdaling'. Na Bukitingi stond Lake Toba op het programma. Maar daarvoor moesten we eerst de zogenaamde 16+ uur durende terror busrit naar Parapat doorstaan. Toen we na 15 uur bochtige bergwegen, kotsende mensen de naar durian ruikende bus uit mochten vonden we het eigenlijk toch best mee vallen! Na nog een boottripje kwamen we aan op Samosir eiland. Een prachtig eiland gelegen in het kratermeer Lake Toba, dat na een tripje rond het eiland toch nét iets groter bleek dan we dachten en ook net iets bergachtiger. Een tripje waarin we verrast werden met prachtig uitzichten over het meer, watervallen, hotsprings, de kerstdrukte in het stadje Pangururan en de rijstvelden tussen de cliffs in de bergen. We wilden de kerstdagen hier doorbrengen, maar door werkzaamheden aan de weg (er was op hele stukken niet meer dan stenen, modderstromen en enorme plassen) waren er geen telefoonkabels en dus ook geen internet. Iets wat we rond de kerst toch wel erg jammer vonden. Daarom besloten we eerste kerstdag richting de jungle in Bukit Lawang te reizen. Hier begonnen we op tweede kerstdag aan een tweedaagse jungle trekking om o.a. de orang utans te kunnen bewonderen. Na twee dagen glibberend bergje op bergje af konden we al raftend in een raft gemaakt van tubes terugdenken aan een gave maar vermoeiende tocht met natuurlijk de orang utangs.
Na deze trekking konden we heerlijk bijkomen op Pulau Weh, een eiland gelegen bij de kust van Banda Aceh. Eerst was het wel even schrikken want dat heerlijk rustige eiland wat we voor ogen hadden is tijdens kerst en oud & nieuw en in de weekenden een trekpleister voor lokale toeristen. De ingredienten die we beiden troffen op onze aankomstdag. Toen we eenmaal ons hutje aan het water hadden gevonden, bleek het toch dat heerlijke weekje te worden, ingevuld met snorkelen, duiken, kanoën, lezen en een rondje om het eiland. Op Pulau Weh hebben we ook het nieuwe jaar ingeluid, wat toch wel even anders was zo zonder vrienden en familie.

Sumatra en daarmee ook Indonesie hebben we afgesloten met een paar dagen Banda Aceh. Een erg gezellige, maar ook door de Tsunami een boeiende stad. In het tsunami museum kom je oog in oog te staan met wat de inwoners hebben meegemaakt, maar ook hoe de heropbouw is gegaan en hoe de inwoners er naar eigen zeggen op vooruit zijn gegaan. Niet alleen in hun leefomgeving maar ook in hun vrijheid. Mooi om te zien.
Helaas was het alweer 7 januari, de 60 dagen Indonesië waren voorbij. In ieder geval zo hadden wij berekend... Daar dachten ze bij de douane net iets anders over, en na een hertelling bleken ze natuurlijk gelijk te hebben. Ons visum verliep 6 januari... Oeps! Maar geen probleem hoor, je betaalt gewoon 200.000rp(is ongeveer 13 euro) en er wordt nergens meer over gepraat. In ieder geval niet over het verlopen visum, de meneren van de douane maken net zo lief een praatje als al de andere Indonesiers die we de afgelopen twee maanden zijn tegengekomen. Wij kijken ondanks deze afsluiting dus terug op een super mooi en afwisselend land met vriendelijke gastvrije mensen. Nu staat ook zeker nog de noordelijke helft van Indonesie (kalimantan, Sulawsi, Papua) op de planning! Oke goed we zullen er nog even een jaartje mee wachten ;)